In december heeft de eerste bijeenkomst plaatsgevonden van de voorloper van de transversale overeenkomstencommissie geestelijke gezondheidszorg plaats gevonden op het RIZIV. In deze commissie zal onder meer de terugbetaling en financiering van klinisch psychologische zorg afgesproken worden. De aanwezigen kregen tekst en uitleg over het nieuwe protocolakkoord wat de verschillende ministers van volksgezondheid recent hebben afgesloten met betrekking tot de structurele versterking van de geestelijke gezondheidszorg in dit land.
Een kleine werkgroep is vrijdag 8 januari van start gegaan om een eerste voorstel voor de conventie inhoudelijk uit te werken. Zowel VVKP als UPPCF zijn daarin vertegenwoordigd samen met de collega's orthopedagogen van de Vlaamse Vereniging van Orthopedagogen en de Association Francophone des Orthopédagogues Francophones. Wij bereiden ons samen voor met een duidelijke strategie.
Naar een “public health” perspectief
In de werkgroep pleiten de diverse stakeholders en de overheden om een “public health” perspectief in te brengen (Vb https://www.samenbeter.org/nieuws/de-nieuwe-ggz-update-2018). Dit is, voor ons land dan toch, een vrij nieuwe manier om te kijken naar de gezondheidszorg. Potentieel, een manier die veel meer mogelijkheden biedt voor onze beroepsgroep. We kijken hierbij dus veel ruimer dan de bestaande ELP – conventie. Binnen de werkgroep neemt VVKP haar verantwoordelijkheid op en kruipen we in de pen om, samen met een aantal kernactoren, een eerste voorstel uit te werken
Een nieuwe conventie – onze benchmarks en prioriteiten
De zorg moet rechtstreeks toegankelijk zijn voor elke burger (geen verwijsbrief). Wij willen focussen op kwaliteitsvolle zorg waarin de patiënt aan het roer staat. Deze moet zelf kunnen kiezen bij welke behandelaar hij/zij terecht komt en welke informatie met wie gedeeld wordt. Zonder expliciete toestemming kan er geen inzage in het dossier zijn. Terugbetaling wordt losgekoppeld van de diagnose en het is de klinisch psycholoog die de behandeling afstemt op de vraag/nood van de persoon (therapeutische vrijheid). Dit betekent ook dat langere psychotherapeutische begeleidingen gefinancierd moeten worden.
directe gefinancierde toegang naar de psycholoog van keuze
geen diagnose en therapeutische vrijheid - gegarandeerde confidentialiteit
gelijkwaardige interdisciplinaire samenwerking
billijke vergoeding en administratie beperkt
Deelname aan regionale samenwerkingsverbanden dient verplicht te zijn. Dit om aan de samenleving de mogelijkheid te bieden een overzicht te kunnen maken waar welke hulpverleners voor welke zorg beschikbaar is (nadruk op matched care ipv stepped care). Samenwerking op casusniveau wordt waar nodig aangemoedigd en financieel ondersteund (bvb. overleg). Deze interdisciplinaire samenwerking gebeurt op een gelijkwaardige manier. De klinisch psycholoog kiest in overleg, en behoudt een grote autonomie.
We gaan er alles aan zetten om de administratie tot een minimum te beperken en tot een billijke vergoeding te bekomen voor de klinisch psycholoog in loondienst en de zelfstandige psycholoog. In de financiering dient er ook aandacht te zijn voor kwaliteitsvolle permanente vorming. Tegelijk biedt dit ons ook een enorme opportuniteit om het veld beter in kaart te krijgen.
Wij hopen hiermee de belangrijkste drempels weg te kunnen werken die het momenteel moeilijk maken voor de burger om toegang tot psychologische zorg te krijgen – financiering, toegankelijkheid/organisatie (doorverwijzing en vindbaarheid) en stigmatisering
Uitdagingen – toegevingen die we willen doen
Wij zijn voorzichtig optimistisch, in tegenstelling met de vorige legislatuur lijken we nu wel van “bottom up” te kunnen werken. Met de andere actoren gaan wij in gesprek om op een andere manier, dan de huidige gemedicaliseerde manier, naar de geestelijke gezondheidszorg te kijken.
We moeten echter goed beseffen dat dit proces in fases zal verlopen. Het budget is immers onvoldoende om al onze wensen in één keer te kunnen realiseren. We gaan dus keuzes moeten maken. Daarom dat we graag eerst een “ideaalscenario” willen uitwerken met de partners en vervolgens een stappenplan om hiertoe te geraken. Er is bv. gevraagd aan welke doel – of bevolkingsgroep en welke settings voorrang gegeven moet krijgen. Wij zouden het onethisch vinden als men deze beslissing bij ons legt. Hier dient een maatschappelijke consensus bereikt te worden met de actoren in het veld en in het bijzonder de patiëntvertegenwoordigers.
samen met de andere actoren knopen doorhakken
maatschappelijk en patiënten-perspectief als benchmark voor compromissen
niet iedereen gaat meteen van de financiering kunnen genieten
Gezien de regionale verschillen zullen deze beslissingen er op regionaal/lokaal vlak anders kunnen uitzien. Niet alle klinisch psychologen zullen dus vanaf het begin van een terugbetaling kunnen genieten. Wij willen wel een conventie goedkeuren die met de beloofde toename van budget dan uitgebreid kan worden zodat alle burgers die nood hebben aan psychologische zorg, deze ook kunnen krijgen bij de psycholoog van hun keuze.