Obesitaschirurgie: Organisatie en Financiering van zorg voor en na de operatie
KCE pleit voor multidisciplinaire opvolging, waaronder psychologische, na het volgen van een barriatrische ingreep.
Het post-intensieve zorgsyndroom, een miskend aspect van de coronapandemie
Door de COVID-pandemie zijn momenteel alle schijnwerpers gericht op de intensieve zorgen en de sterftecijfers. Maar zelfs bij hun thuiskomst is de lijdensweg voor vele patiënten nog niet afgelopen, en ook de huisartsen staan mogelijk voor een nieuwe uitdaging. De kans bestaat namelijk dat we zullen worden overspoeld door een golf van ‘post-intensieve zorgsyndromen’. Het fenomeen, dat bij het grote publiek en de zorgsector nog vrij onbekend is, kan zorgen voor fysieke, psychische en cognitieve problemen bij meer dan de helft van de mensen die op de intensieve zorgafdeling hebben verbleven voor een ernstig probleem (dus niet alleen bij COVID). Vandaag publiceert het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) een rapport om het probleem, dat vaak wat op de achtergrond verdwijnt nadat een leven werd gered, onder de aandacht van de huisartsen te brengen. Het rapport bevat een aantal praktische tools om de eerste tekenen van PICS zo vroeg mogelijk te herkennen.
Hoe de detectie en aanpak van ouderenmis(be)handeling verbeteren?
Wereldwijd wordt naar schatting één op de zes mensen van 60 jaar of ouder mis(be)handeld, maar slechts één op de 24 gevallen zou worden gemeld. In ons land probeerde het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) na te gaan wat de detectie en een betere aanpak van ouderenmis(be)handeling belemmert. Het KCE heeft een gedetailleerd rapport met voorstellen voor verbetering, en een stappenplan voor alle professionals die met ouderen werken. Dit alles moet hen een leidraad bieden bij de vragen die ze moeten stellen en de houding die ze moeten aannemen als ze mis(be)handeling vermoeden.
De performantie van het Belgische gezondheidssysteem: evaluatie van de billijkheid
Spijtig genoeg heeft niet iedereen een goede gezondheid, en dezelfde behoefte aan zorg. In onze Belgische gezondheidzorg, die gebaseerd is op solidariteit, wil men deze ongelijkheid zoveel mogelijk opvangen. Maar krijgen mensen met dezelfde behoefte aan gezondheidszorg er in ons land wel in dezelfde mate toegang toe? Of anders gezegd, is de toegang tot onze zorg billijk? Het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) ging dit met een nieuwe methode na. Financiële problemen blijken een billijke toegang tot zorg te belemmeren, vooral dan tot de specialist en de tandarts, zelfs in die mate dat er Belgen zijn die deze zorg uitstellen of helemaal niet gebruiken. Een belangrijke reden hiervoor zijn de kosten die de patiënt uit eigen zak moet betalen, of moet voorschieten. In 4% van de gezinnen vormen de uitgaven voor zorg zelfs meer dan 40% van de totale uitgaven. Dankzij een aantal beschermingsmaatregelen, zoals de verhoogde tegemoetkoming, wordt deze onbillijkheid wel afgezwakt, maar er is nog ruimte voor verbetering in de bescherming tegen remgeld en de steeds stijgende supplementen.
