Het tweejarige postgraduaat systeemcounseling leidt hulpverleners op in de systemische en contextgerichte begeleiding van individuen, koppels, gezinnen, families en groepen die ondersteuning willen voor psychosociale problemen. Het systeemtheoretisch leerkader biedt duidelijke handvatten voor de hulpverleningspraktijk en hierdoor beantwoordt deze opleiding aan de professionele noden in het werkveld.
In deze opleiding worden theoretische basiskennis, hulpverleningsvaardigheden en ethische reflectie in een systemisch perspectief verworven, die bedoeld zijn om de cliënt(-en) en zijn/haar omgevingscontext te begeleiden in de gewenste richting.
Typisch voor de systeemcounselor is dat hij of zij, samen met de cliënt, een brede inschatting maakt, niet alleen van de problemen maar ook van de mogelijkheden die een cliëntsysteem in een bepaalde context ervaart. In het proces van wederzijdse beïnvloedingen in de context van het cliëntsysteem wordt samen met de systeemcounselor gestreefd naar persoonlijke groei, zodat de cliënt meer vat kan krijgen op de moeilijke leefsituatie en zodoende beter kan omgaan met situaties van onwelzijn.
Een systeemcounselor vertrekt van de hulpvraag van de cliënt en spreekt een taal die aansluit bij de leefwereld van de cliënt. Empowerment en de focus op herstellende krachten en mogelijkheden in plaats van louter op problemen en beperkingen, vormen een rode draad in het counselingproces. Afhankelijk van de situatie zal de systeemcounselor veranderingsgericht- of competentiegericht werken, ondersteunen en empoweren, gepaste informatie geven, rapporteren en verwijzen. Daarbij zijn luisteren en reflectieve gespreksconversatie de belangrijkste interventies om de cliënt te helpen om zijn eigen weg te vinden en daartoe de juiste beslissingen te nemen.
Tijdens het opleidingsproces krijgt de systeemcounselor in spe een praktijkgerichte vorming die tot doel heeft om een contextgerichte hulpverleningsrelatie op te bouwen en een persoonlijke counselingstijl te ontwikkelen.
