Risico- versus herstelgericht werken met delinquenten: duivels dilemma of verrijking van de behandeling?

Sabine Noom, Jan Willem Van den Berg, Mieke Breij

Tijdschrift Klinische Psychologie, 51(4), 350-357

Inleiding:

Eens in de zoveel tijd wordt de maatschappij opgeschrikt door een spraakmakende misdaad. Geen goed woord over de dader. “Die man moet achter slot en grendel”, is een van de veelgehoorde reacties wanneer iemand slachtoffer wordt van een gewelddadig misdrijf. Wat als criminaliteit wordt beschouwd, kan verschillen in de loop van de tijd en van maatschappij tot maatschappij, al naargelang de op dat moment heersende normen en wetten. Straf is een manier om iemand verantwoordelijk te houden voor zijn daden, een vorm van vergelding, als afschrikwekkend signaal om aan te geven dat crimineel gedrag niet getolereerd wordt, en daarmee bedoeld als middel om criminaliteit te voorkomen. In toenemende mate vraagt de maatschappij om strengere straffen. Maar het verhogen van de maximumstraffen heeft geen extra preventieve werking voor de individuele dader (Mears & Cochran, 2018)...