De commissie Volksgezondheid organiseert hoorzittingen met betrekking tot de impact van COVID-19 op het mentaal welzijn. Op vraag van verschillende parlementsleden werd ook de VVKP gehoord.
We beschreven de psychologische impact van de crisis op de bevolking met bijzondere aandacht voor de COVID-19 patiënten en de hulpverleners.
We brachten aan hoe het werkveld geworsteld heeft met de te generieke uitstel van niet - essentiële zorg bij aanvang van de crisis wat geleid heeft dat 3 op de 5 behandelingen niet is kunnen doorgegaan. Het gebrek aan ondersteuning door de overheid in de digitale transformatie, in het kunnen bereiken van onze patiënten. Het gebrek aan een eigen financiering wat onder meer pijnlijk duidelijk werd door de veelvuldige vraag naar psychologen in allerlei initiatieven (zoals vb. de schakelzorgcentra). Ook de kwetsbare positie van de ziekenhuispsychologen hebben we aangekaart. We brachten ook het knelpunt aan met betrekking tot de contact tracing en ons beroepsgeheim. En tot slot klaagden we aan hoe het mogelijk is dat in het grootste gedragsexperiment van de eeuw geen psycholoog betrokken wordt in het adviseren van de Nationale Veiligheidsraad.
Op verzoek van een aantal parlementsleden lichtten we ook toe waarom er zo weinig klinisch psychologen intekenen op het federale ELP - project. We hebben benadrukt hoe ver het ELP - project af staat van de dagdagelijkse klinische realiteit. Praktijken worstelen met ellenlange wachtlijsten, het is op dit moment onmogelijk om met de huidige tarieven een volwaardige praktijk uit te bouwen. Wanneer je dan geconfronteerd wordt met een heel complex voorstel vanuit de overheid dat heel wat administratie in houdt, je oplegt aan nog lagere tarieven te werken, je rechtstreekse toegang tot je patiënten te verliezen en je vraagt om extra kosten te maken die niet vergoed worden (vb. de intervisie). Dan is het heel goed te begrijpen waarom er zo weinig klinisch psychologen voor kiezen.
Wij hebben voorgesteld om de psychologische zorg en de geestelijke gezondheidszorg in het algemeen dringend op te schalen. Het ELP - project zou met 2 eenvoudige wijzigingen een heel stuk aantrekkelijker kunnen worden voor klinisch psychologen: maak samenwerking met huisarts verplicht in plaats van verwijzing en als je budget beperkt is, laat de tarieven dan open, maar leg de terugbetaling vast.
We moeten dringend specifieke programma's uitrollen naar psychosociale zorg voor specifieke doelgroepen zoals de hulpverleners en de COVID-19 patiënten. We hebben nood aan een eigen autonome financiering die we zelf mee kunnen beheren in een eigen psycho - mut.
We moeten versneld werk maken van de integratie van klinisch psychologen in ons gezondheidssysteem. We hebben een aanpassing nodig van onze ziekenhuiswet zodat we psychologische diensten kunnen oprichten in de ziekenhuizen. We hebben een eigen deontologisch orgaan nodig onder de bevoegdheid van volksgezondheid.
We moeten absoluut meer investeren in onderzoek en de doorstroming ervan van naar het werkveld. Daarbij ligt de oplossing niet in het opleggen van enge, eenzijdige behandelprotocols van het werkveld, maar eerder in het investeren in de permanente vorming van de zorgverstrekkers, de klinisch psychologen. We hebben nood aan autonomie om onze wetenschappelijk onderbouwde interventies af te kunnen stemmen op de noden van de patiënt.
Je kan de tussenkomst van onze gedelegeerd bestuurder volgen in onderstaand video - fragment vanaf 36:30.