Julie Van Boxstael
Tijdschrift Klinische Psychologie, 51(3), 213-119
Een tijdje geleden klom ik op een late donderdagavond in mijn pen. Ik was het beu om machteloos toe te kijken en mee te draaien in een hulpverleningssysteem waar nog steeds te veel kinderen en jongeren moeten wachten op hulp. Het was een zware week geweest op het werk, met heel wat situaties die voor velen van ons bekend zijn. Het zijn situaties die zo onwerkelijk zijn dat het moeilijk is om ze aan leken uit te leggen. De situatie die mij een laatste zetje gaf, beschrijf ik in wat volgt...
Nuttige documentatie