De liaisonpsycholoog in de 21ste eeuw

Ronny Bruffaerts

| Tijdschrift Klinische Psychologie, 2013, 43(4), 253-263 |

Samenvatting
De veranderingen in de structuur en organisatie van de geestelijke gezondheidszorg
maken dat de focus van zorgverlening gradueel opschuift, onder meer naar de maatschappij
en naar personen die somatisch ziek zijn. Deze verschuivingen hebben een
aantal uitdagende implicaties voor de liaisonpsycholoog, niet enkel op het niveau van
de klinische praxis, maar ook op het niveau van de organisatie en het beleid omtrent
de liaisonpsychologie. Specifieke uitdagingen liggen onder andere in de sterke ontwikkeling
van specifieke diagnostische en behandelingscompetenties die afgestemd zijn
op en bestemd zijn voor de in principe somatisch zieke patiënt die vanwege zijn somatische
pathologie binnen de zorg is terechtgekomen. Andere uitdagingen liggen in de
ontwikkeling van duurzame samenwerkingen met zowel de psychiatrische dienst als
de somatische eenheden. Op het niveau van de organisatie en de beleidsvoering stelt
de vraag zich naar hoe de liaisonpsychologie zich (financieel) dient te organiseren,
bijvoorbeeld ten aanzien van de psychiatrische dienst en de somatische afdelingen.
Niet enkel de geestelijke maar de gehele gezondheidszorg zal zich op een andere wijze
moeten structureren en organiseren in de 21ste eeuw. Het is evident dat de klinisch
psycholoog in globo en de liaisonpsycholoog in concreto niet kunnen voorbijgaan aan
de vraag hoe hij het best kan participeren in een ‘nieuwe gezondheidszorg’.