Een groeiend onbehagen: Allen Frances' kruistocht tegen diagnostische inflatie en overmedicalisering. Naar aanleiding van: Frances, A. (2013). Terug naar normaal. Amsterdam: Nieuwezijds.

Het is onrustig in de wereld van de psychologen, psychiaters en psychotherapeuten, niet
alleen in het Nederlandse taalgebied maar eigenlijk over de hele wereld. En waardoor is die
onrust dan wel ontstaan? Eigenlijk ligt de basis van de onrust bij de banale neiging van de
mens om te willen classificeren en in te delen. Ook psychologen en psychiaters willen indelen
en zien daartoe ook een zekere noodzaak, maar omdat het over het menselijk gedrag
en het menselijk brein gaat, is dat bijna een onmogelijke zaak. Het menselijk brein is het
meest ingewikkelde object dat er bestaat. Meer dan 100 miljard zenuwcellen met onderlinge
verbindingen overtreffen bij verre het aantal sterren in onze Melkweg. De ontdekking en
verklaring van alle onderdelen van de Melkweg staan nog steeds in de kinderschoenen en het
is dan ook niet zo vreemd dat we nog altijd heel weinig weten over de hersenen. We weten
hoe neuronen werken, we weten hoe zenuwbanen lopen en we kennen de onderdelen van de
hersenen die ondersteunen bij het zien, het horen, de beweging, de taal, het geheugen, ...,
maar daar blijft het wel bij. Toch gaat het binnen dat ingewikkelde systeem bijna altijd wel
goed; daar waar het fout gaat, komen neurologen, psychiaters en psychologen opdagen om
te zien wat er eventueel aan kan schorten. En dat levert een beeld op van vele, min of meer
duidelijk gedifferentieerde ziektebeelden, aandoeningen en syndromen.