Lotte De Schrijver
Tijdschrift Klinische Psychologie, 2022, 52(2), 135-142
Inleiding:
Anno 2022 leven we in een superdiverse maatschappij, waarin klinisch psychologen en psychotherapeuten patiënten ontmoeten die verschillende culturele achtergronden, genderidentiteiten, seksuele oriëntaties, huidskleuren, religies, beperkingen, sociale klassen en leeftijden met elkaar verbinden. Maar staan we voldoende stil bij wat die diversiteit in onze spreekkamers betekent? In onze opleiding tot klinisch psycholoog kregen we een aantal basisvaardigheden mee die ons in staat moeten stellen om een therapeutische werkrelatie aan te gaan en een omgeving te creëren waarin we patiënten op een ethische en deontologisch correcte manier ontmoeten, met respect voor de interindividuele verschillen die mensen kenmerken. Verder ondersteunen deze basisvaardigheden ons bij het aanbieden van wetenschappelijk onderbouwde strategieën die we toepassen om samen met de patiënten op zoek te gaan naar antwoorden op hun hulpvraag. Maar omdat onze patiëntenpopulatie steeds diverser wordt, kunnen we ons afvragen in welke mate onze basisvaardigheden volstaan om met de uitdagingen die dat met zich meebrengt, om te gaan. Hebben we misschien iets meer of iets anders nodig?